ن و القلم و ما یسطرون

اگر اسلام را در زمان نزول و گذشته نگه داریم و برای حال ؛ خود؛ قانون بنویسیم؛ در این دنیا؛ مقام و عناوین و منزلت بالایی پیدا می کنیم و بسیاری اعلی نشین مان تصور می کنند؛ اما؛ اگر اسلام را تا روز قیامت؛ قانون همه ملت ها در تمام عصرها بدانیم؛ و قرآن و احادیث اهل بیت علیهم السلام را یگانه نسخه شفا بخش مردم دانسته و تنها راه نجات از ظلم و بیدادگری و استعمار و... بدانیم؛ معاویه و یزید و شمرهای ریز و درشت در برابرمان قدعلم کرده و به جرم تبلیغ آخرین دین جاودانه خدا؛ و تلاش بر رهایی مردم از قدرت و زر و زور؛ به تیغ شمشیر و یا تیغ زبان و قلم می کشند تا خانه آرزوها و کاخ هایشان خراب نگردد.آنچه سر حسین را بر سر نیزه ها برد؛ همین اشتباه بود؛ که مصداق عینی حقّ و باطل را ندیدند و اسلام را در گذشته نگه داشتند تا این که کارشان به جایی رسید فرق علی را برای عدالت خواهی شکافتند و فرزند پیامبر را ذبح کردند و....مبادا قرآن را برای قرائت و ثواب واحادیث اهل بیت علیهم السلام را برای گفتن به دیگران؛ انتخاب کنیم که قطعا راه حقّ را گم کرده و شاید در کنار یزیدیان خود را در بهشت برین تلقی کنیم. مبادا عمل را فراموش کرده و گفتن را برای شنیدن انتخاب کنیم.مبادا گریه بر حسین را برای ثواب انتخاب کرده و از تشخیص صف یزید و شمر و صف حسین زمان خود بازمانیم؛ تا امام زمان مان را بر دار تماشا کنیم!!مبادا باز علی را تنها و زهرا را در کوچه تنها بگذاریم.بیائیم امام زمان حجت خدا را تنها نگذاریم که حسینی دیگر در اختیارمان هست و تنها؛ ندای هل من ناصر ینصرنی او در جهان طنین انداز است و مسلمانان گریه می کنند و عشق می ورزند؛ ولی او تنها و در پی چند عباس و زینب و علی اصغرمبادا دیر کنیم و عاشورایی دیگر زینب را اسیری برند؛ این بار, ...ادامه مطلب