آیا در این دنیا راهی هست تا روز حسابرسی به روز حسرت و زجر تبدیل نشود؟

مراقب حرف و نگاه و قضاوت و گوش کردن ها باشیم، روزی این مهلت چند ساله تمام خواهد شد و از همه گفته ها و شنیده ها و دیده ها خواهند پرسید. 
مبادا روز حساب یوم الحسرة شود.
دنباله روی از دیگران را رها و فقط پیرو دستورات خدا در قرآن و عترت شویم. تنها راه رستگاری و عمل صالح ماندگار همین مسیر هست. 
دیگران مثل خود ما دچار اشتباه و خطا در دید و گفتار و تشخیص درست از نادرست هستند، ولی اگر همیشه از خدا دستور بگیریم، خدا راه اشتباه را می بندد و هدایت می کند.
هر چه گناه کمتر شود، خطا و اشتباه در تشخیص نیز کمتر می شود.
در هر لحظه نظارت و هدایت و کمک خدا را فراموش نکنیم.
فقط  خداست که ما را به خاطر خودمان دوست دارد.
تا فرصت هست، خدا را در تمام امور زندگی حاکم کنیم.