شتاب برای درک حضور امام زمان ولی اهمال در کسب لیاقت!

تا حالا به این جمله عارف واصل بنیانگذارجمهوری اسلامی ایران توجّه و فکر کردیم چرا هر روز اعمال ما به پیامبر اسلام صلی الله علیه وآله عرضه می شود و هفته ای یک بار هم به حضرت ولی عصر عج الله فرجه ارائه می شود؟

تا حالا فکر کردیم چرا خاتم النبیین ؛ رحمة للعالمین به خاطر ما ناراحت می شود؛ چرا صاحب عصر به خاطر اعمال ما پیش خدا ناراحت و شرمنده  می شود؟

چون ما بی صاحب  نیستیم ؛ صاحب داریم ؛ هردو نگران ما هستند؛ نگرانند چون دوستمان دارند؛ همین  دنیا شفاعت می کنند می خواهند پرونده آبرومندی از امّت شان به خدا  تحویل دهند.

برای همین حجّت خدا با خطاهای ما گریه می کند و از خدا طلب بخشش می کند با اعمال صالح ما خوشحال می شود.

^{این یعنی صاحب مان ما را تنها و رها نکرده لحظه به لحظه مراقبمان هست مبادا کج بریم و سقوط کنیم هر لحظه دستمان  را می گیرند.}

^{ولی ما چقدر پیش حجّت خدا از اعمال مان شرمنده ایم؟}

چقدر این حضور بی وقفه و دائمی را درک کردیم؟                                   

چقدر شرط اعمالمال را رضایت حجت خدا و امام زمانمان قرار دادیم؟

چقدر از او گفتیم و مثل او نکردیم؟

چقدر جشن گرفتیم و خندیدیم بدون آنکه از خود بپرسیم امام زمانم هم در این لحظات جشن می گیرد و می خندد و راضی است؟

اگر الان ظهور کند؛ جرأت داریم سرمان را بلند کرده و با افتخار و سربلندی توی چشم های مهدی زهرا نگاه کنیم و بگوئیم خیلی منتظراین لحظه بودم برای انتقام سیلی مادرتان درخدمتم، جرأت داریم؟ 

چرأت نداریم و سرافکنده ایم؟!

 حضور یار را درک  کنیم تا ما هم توان شرمندگی پیدا کنیم!

ذرّه ای شرمندگی از مولا؛ سرافرازمان می کند.

                                            یاعلی